De Tuin Van Liefde

UK  Nederlands   

In de zomer van 1996 bezocht een groep mensen van "Plants For A Future" de bostuin van Robert Hart. Deze tuin is bij mijn weten de eerste bostuin die in Engeland werd aangelegd. Hij is zeer bijzonder en straalt een sfeer van vrede uit die ik nooit in een andere tuin heb ervaren. Hierna volgt een verslag omtrent het bezoek in kwestie.

Bent u ooit op een plaats geweest die zo speciaal was dat u er totaal door overweldigd was en dat u er alleen maar rondwandelde, proberend om de zin en de schoonheid van deze plaats in u op te nemen?

De bostuin die door Robert Hart werd aangelegd is een dergelijke plaats. Ik had het geluk de tuin in kwestie op het einde van de zomer 1996 te kunnen bezoeken. Hij onderscheidt zich van de andere bostuinen die ik in Engeland heb gezien door het feit dat hij reeds zijn volle wasdom heeft bereikt en aldus als een werkzaam voorbeeld kan worden beschouwd.

Omdat wij onderweg een tijdlang verdwaald waren, was het reeds laat in de namiddag toen wij het doel van onze reis bereikten. De zomer was ver van ideaal geweest, eerder droog , en onlangs had de wind heel wat schade aangericht. De tuin bleek nochtans in een uitstekende conditie te verkeren. Terwijl de omliggende velden er droog en dor uitzagen, was de tuin groen en weelderig en zoals wij spoedig zouden vaststellen, letterlijk overladen met fruit.

Ik wandelde rond als in een droom. Dit is inderdaad een zeer bijzondere tuin, die werkelijk aantoont hoe de bostuinbouw er in de practijk uitziet. Smalle paadjes leiden u tussen fruit- en notebomen, waarin klimplanten zoals druiven en kiwi's groeien. Onder de bomen groeien verschillende soorten van vruchtdragende struiken zoals zwarte aalbessen en kruisbessen en ook veel kruiden en groenten die in de schaduw kunnen gedijen. Op de zonniger randen van de tuin worden een aantal meer bekende groenten gekweekt.

Er was een verbazingwekkende hoeveelheid voedsel in de tuin, in het bijzonder pruimen. "Bedien uzelf met al wat u wenst" zei Robert, "er is veel te veel voor mij". Hij moest het mij geen twee keer zeggen; die avond bestond mijn maaltijd uit een grote kom pruimen!

Toen de duisternis inviel, gebruikten wij de maaltijd samen met Robert en spraken wat over de tuin. Later in de avond wisselden hij en ik grondig van gedachten over de bostuinbouw en ook over zijn verwachtingen voor de toekomst. Hij omschreef de ideen die ten grondslag liggen aan de tuin en trachtte mij deelgenoot te maken van zijn visie. Omdat zijn boodschap zo bijzonder is, wil ik hierna graag enkele van zijn ideen uitleggen. Ik hoop dat mij woorden geen onrecht zullen aandoen aan zijn visie.

Toen Robert in 1960 naar zijn hoeve kwam, was het zijn bedoeling om aan zelfvoorziening te doen. In die tijd waren zijn inzichten nogal conventioneel: eenjarige groenten, fruitbomen en verschillende dieren zoals kippen en koeien. Zijn inzichten veranderden evenwel geleidelijk. Hij kwam tot de vaststelling dat de teelt van overblijvende groenten en kruiden veel gemakkelijker was en ook productiever dan deze van eenjarige planten en dieren. Hij ontdekte dat veel van de eerst bedoelde planten met succes onder de bomen konden worden gekweekt en ook dat er een groot aantal minder bekende soorten van fruit en groenten in dit systeem konden worden ingeschakeld. Geleidelijk ontwikkelde zich de bostuin.

De doelstelling om meer voedsel te produceren op een kleinere oppervlakte en met minder moeite, was niet de enige beweegreden voor de aanleg van de tuin. Robert was zich terdege bewust van de ongelijkheden in de maatschappij, in het bijzonder de kloof tussen de westerse cultuur en de levensstandaard in de ontwikkelingslanden. Het was zijn bedoeling om een manier van leven te demonstreren die ertoe kan bijdragen dat meer voedsel wordt geproduceerd en dat een betere levensstandaard tot stand komt voor die delen van de wereld waar honger en gebrek een nooit aflatende bedreiging vormen.

Daarenboven wenste Robert een tuin te demonstreren die zowel de individuele mens als de planeet kan genezen. Gans de filosofie van Robert is gebaseerd op liefde . Hij is ervan overtuigd dat dit de sterkste kracht ter wereld is die, wanneer ze onvoorwaardelijk wordt gegeven, alles zal herscheppen en veranderen. Hij is het levend bewijs van zijn geloof, en ook zijn tuin is dit.

Wanneer u een gewone tuin bekijkt, dan ziet u normaal een rij van dit soort van groente, een rij van een andere soort plus enkele fruitbomen en bessestruiken op een afzonderlijke plaats. De tuinier moet voortdurend vechten tegen de krachten der natuur in de vorm van schadelijke insecten, ziekten, droogte, te veel regen en andere zaken meer. De grond wordt ieder jaar omgespit; hij moet worden bemest; er moet voortdurend strijd worden geleverd tegen het onkruid. Het is een oorlog op kleine schaal.

De bostuin vertrekt van een totaal ander concept. Hier groeien alle planten samen op een manier die sterk gelijkt op een natuurlijk bos. In plaats van de gewone bosplanten - die meestal niet eetbaar zijn - staan in de bostuin evenwel enkel bomen en struiken die eetbare vruchten, enz. dragen, met eronder veel verschillende eetbare kruiden en groenten. In plaats van te vechten tegen de natuur, wordt er in deze tuin in harmonie mee gewerkt.

Volgens Robert geeft liefde de kracht aan de tuin. Wanneer je erin slaagt de tuin in harmonie te brengen met de natuur, dan zal veel van het werk in uw plaats worden gedaan. Onder de grond bv. gebeuren er allerlei soorten van wisselwerkingen tussen de wortels die de planten helpen groeien. Algemeen bekend is het feit dat bepaalde planten - in het bijzonder erwten en bonen - een symbiotische relatie hebben met bodembacterin waardoor de bodem wordt verrijkt met stikstof die afkomstig is uit de atmosfeer. Er gebeuren nog veel andere activiteiten die er eveneens toe bijdragen om de bodemvruchtbaarheid en derhalve de productiviteit van de grond te verhogen. Een dergelijke symbiose vindt plaats op alle vlakken. Bijen bezoeken bloemen op zoek naar nectar en pollen. Dezelfde bijen bevruchten de bloemen zodat fruit en zaden worden geproduceerd. Aldus is er voor alles voordeel. Vogels eten het fruit, vliegen weg en laten samen met hun ontlasting onbeschadigde zaden vallen waaruit nieuwe bomen zullen groeien. Opnieuw is er voor alles winst. Deze samenwerking tussen verschillende levensvormen brengt de kracht van de liefde tot uiting. Mensen kunnen ook deelgenoot worden in deze symbiose, een deel worden van de levenscyclus eerder dan steeds te proberen om te domineren en te controleren. Het is juist dit verlangen om te domineren dat ons zowaar de controle heeft doen verliezen en dat de milieuproblemen heeft geschapen die thans zo acuut zijn.

De bostuin biedt aan de mensen een practische gelegenheid om opnieuw te leren werken in harmonie met de natuur. Het is een tuin met sterk genezende eigenschappen, want hij geneest niet alleen de tuinier, hij draagt er ook toe bij om de planeet te genezen en om onszelf in eenklank te brengen met het ritme van de natuur. Alleen maar in deze tuin zijn is een wonderbare, vredige en genezende ervaring.

Wij praatten tot een stuk in de nacht en ik had graag nog meer met hem gesproken, maar Robert was duidelijk vermoeid zodat ik mij verontschuldigde en ging slapen. Ik had het groot geluk die nacht in de tuin te kunnen kamperen, hetgeen op zichzelf reeds een wonderbare ervaring was.

De volgende morgen wandelde ik rond in de tuin, pruimen smullend, appels, pruimen, bladeren van kaasjeskruid, nog meer pruimen, meelbessen en opnieuw pruimen. Ik probeerde mij in harmonie te brengen met de energie van de tuin en deze energie in mij te laten doordringen terwijl ik het voedsel van de tuin at. Het was de heerlijkste en de meest bevredigende maaltijd die ik ooit in mijn leven heb gebruikt.

Later zorgde Robert voor een korte rondleiding. Hij verontschuldigde zich voor het feit dat de tuin er niet zo goed uitzag als het had gekund omdat hij niet in staat was geweest vroeger in het jaar veel in de tuin te werken tengevolge van een ernstig ongeval. Dit vormde evenwel volgens mij het doorslaggevend bewijs van de waarde van de bostuinbouw en van de aanwending van overblijvende planten. Was dit een gewone tuin geweest, met rijen van eenjarige groenten, wat zou er thans nog hebben gegroeid indien de tuinier te ziek was geweest om in de tuin te werken? Onkruid, onkruid en nog eens onkruid! Uw tuin van eenjarige planten zal niet kunnen bestaan indien u niet in staat bent om in de lente aan de slag te gaan, de bodem voor te bereiden, te zaaien, te wieden en de 101 andere noodzakelijke dingen te doen. De bostuin en zijn overblijvende planten zullen evenwel nog altijd een goede opbrengst opleveren indien u niets presteert en zij zullen dit nog vele jaren verder doen.

Het ogenblik om afscheid te nemen kwam te vlug. Het was voor ons allen moeilijk om ons van de tuin los te maken. Iemand van ons drukte het zo uit: "als dit de tuin van Eden niet is, dan is het een tweede, en wel een die heel dicht bij de eerste aanleunt!" Er zijn thans meer mensen nodig die het concept van de bostuin overnemen. Er zijn geen grote stukken grond vereist want het is zelfs in een kleine achtertuin mogelijk om een dergelijke tuin aan te leggen. Kunt u zich voorstellen hoeveel groener dit land zou zijn, hoeveel meer wilde fauna er zou zijn en hoeveel meer voedsel er zou zijn indien wij in gans het land bostuinen zouden aanleggen? In de Zuidindische staat Kerala, die een bevolkingsdichtheid heeft die driemaal groter is dan die van Engeland, zijn er miljoenen kleine bostuinen. Het grootste deel van de oppervlakte is begroeid met bomen. De streek heeft een weelderig uitzicht en ze is ook productief. Ze is een levend voorbeeld van de manier waarop voedsel kan worden gekweekt in harmonie met de andere schepselen rondom de mens. Robert heeft een droom: bostuinen te zien aanleggen over gans de wereld, waardoor meer voedsel wordt geproduceerd voor de volkeren en waardoor ook de mensen en de planeet worden genezen. De enige belemmeringen hiertoe zijn onze onverschilligheid en onze kortzichtigheid.

Als slot van mijn artikel zou ik graag een oproep willen richten aan de personen die dit artikel hebben gelezen en zich aangesproken voelen door zowel de filosofie als de practische waarde van de bostuin. Robert heeft er zijn leven aan gewijd om een practische manier te vinden waarmee de kracht van de liefde kan worden gedemonstreerd en ik ben van mening dat zijn tuin het levend bewijs is van zijn geloof. Hij heeft andere mensen nodig om zijn tuin met hem te delen, om hem te helpen bij zijn werk en het in de toekomst verder te zetten. Hij heeft geen behoefte aan financile hulp. Indien u evenwel een schenking zou willen doen ten bate van de bostuin, dan ben ik zeker dat uw gift op een verstandige manier zou worden aangewend. Hij heeft er echter meer behoefte aan dat de toekomst van de tuin veilig wordt gesteld. Daarom heeft hij dringend ten minste nog een persoon nodig die het concept van de tuin begrijpt, die bereid is om het noodzakelijke werk te doen, zich bij hem aan te sluiten en hem te helpen om de tuin verder tot ontwikkeling te brengen. Indien u hieromtrent graag meer inlichtingen zou willen bekomen, dan kunt u schrijven naar het onderstaand adres. Ik zal alle brieven met Robert bespreken en daarna zullen wij contact met u opnemen.

Schrijf a.u.b. naar: Ken Fern, Plants For A Future, The Field, Penpol, Lostwithiel, Cornwall. PL22 0NG (Engeland).

Verdere gegevens in verband met bosland- en bostuinbouw:

• -Robert Hart schreef ook een brochure en een boek over bostuinbouw:
  De brochure: "The Forest Garden". 28 blz. ISBN 0 948826 02 9. Uitgever: The Institute of Social Inventions. 
  Het boek: Forest Gardening". 212 blz. ISBN 1 870098 44 7. Uitgever: Green Books.
• Hart is ook co-auteur, samen met J Sholto Douglas, van een boek over boslandbouw, dat ongetwijfeld als een standaardwerk mag worden beschouwd: "Forest Farming". ISBN 0 946688 30 3. Uitgever: Intermediate Technology Publications.
• -Nog een mogelijkheid om nader kennis te maken met Hart en zijn bostuin: de video " Forest Gardening with Robert Hart". De video gaat ook over het project van Kern Fern (de schrijver van het voorgaand artikel): "Plants For A Future". Tevens wordt een voorbeeld van permacultuur op zeer kleine schaal, maar met een groot rendement voorgesteld: de achtertuin van Mike en Julia Guerra dichtbij Londen. VHS. 48 minuten. Iota Pictures.
• -Er is ook het boek "How to make a Forest Garden" (Hoe een bostuin aanleggen) van Patrick Whitefield. Een zeer degelijk werk dat het onderwerp uitgebreid behandelt. Voor wie het heeft gelezen, zullen er wellicht nog weinig vragen en problemen rijzen. 168 blz. ISBN 1 85623 008 2. Uitgever: Permanent Publications.

Vertaling door J. Victor www.arbovita.com